Στη σκιά του αγέρωχου Λεωνίδα, εκεί όπου η ιστορία της Σπάρτης φωνάζει για τάξη, ευθύνη και φιλότιμο, στέκει εδώ και πέντε χρόνια ένα info kiosk που δεν άναψε ξανά ποτέ. Ένα έργο πληρωμένο από τον Δήμο, τοποθετημένο με σκοπό να ενημερώνει και να εξυπηρετεί επισκέπτες και πολίτες, μα παρατημένο χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η αρχική λειτουργία του διακόπηκε όταν δέχτηκε κακόβουλη παρέμβαση και εμφανίστηκε ακατάλληλο περιεχόμενο στην οθόνη του. Αντί τότε να θωρακιστεί, να επιδιορθωθεί και να επιστρέψει στη θέση του – όπως θα έκαναν οι παλιοί, με ψυχραιμία και ευθύνη – επιλέχθηκε ο ευκολότερος δρόμος: η σιωπή. Έτσι, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά, το kiosk παραμένει νεκρό, σύμβολο μιας αδυναμίας που δεν τιμά τη Σπάρτη.
Οι πολίτες και οι επισκέπτες περνούν καθημερινά μπροστά του και αντικρίζουν αυτό το άδοξο μνημείο εγκατάλειψης, σε έναν από τους πιο εμβληματικούς χώρους της πόλης. Εκεί όπου θα έπρεπε η τεχνολογία να υπηρετεί τον τόπο, επικρατεί ακινησία – μια εικόνα ξένη προς το πνεύμα των προγόνων μας.
Το ζήτημα δεν είναι απλώς ένα μηχάνημα που δεν λειτουργεί. Είναι η νοοτροπία που επιτρέπει σε ένα δημόσιο έργο να σαπίζει χωρίς διάθεση αποκατάστασης. Είναι η ελαφρότητα με την οποία κάποιοι θεωρούν πως «καλύτερα να μη δουλεύει», αντί να το προστατεύσουν και να το αξιοποιήσουν, όπως αρμόζει σε μια πόλη που κουβαλάει αιώνες τιμής και ευθύνης.
Ο Δήμος οφείλει να δώσει μια καθαρή απάντηση και, κυρίως, να πράξει. Το info kiosk μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα δεν είναι απλώς μια χαλασμένη οθόνη· είναι ένας καθρέφτης. Και ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί θα δείξει αν η Σπάρτη θέλει να τιμά το όνομά της όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στις πράξεις.