Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, εμφανίζεται αποφασισμένος να προωθήσει ακραίες κυρώσεις κατά των χωρών που συνεργάζονται με Ρωσία και πιθανόν το Ιράν. Σε δηλώσεις του για το νομοσχέδιο που συζητεί το Κογκρέσο, τόνισε ότι «αυτό μου ταιριάζει», δείχνοντας ενθουσιασμό για την αυστηροποίηση των μέτρων. Παρά τη σκληρή ρητορική, όμως, η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η προεδρία Trump δυσκολεύεται να επιβάλει την θέλησή της.
Το Κογκρέσο, οι Ρεπουμπλικάνοι της Γερουσίας και τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα λειτουργούν ως φρένο, καθιστώντας δύσκολη την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων του Προέδρου. Ταυτόχρονα, οι κυρώσεις που έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ κατά της Rosneft και της Lukoil από το Υπουργείο Οικονομικών δεν φαίνεται να πλήττουν ουσιαστικά τη ρωσική οικονομία, ενώ αντιθέτως οδηγούν σε αυξήσεις τιμών καυσίμων στις ΗΠΑ – ένα αποτέλεσμα που θέτει σε αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα της αμερικανικής στρατηγικής.
Ο Vladimir Putin σχολιάζει ψύχραιμα ότι τα περιοριστικά μέτρα δεν έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο, αλλά επιβαρύνουν τους καταναλωτές στις ΗΠΑ. Η προσπάθεια Trump να επιβάλει σκληρή γραμμή απέναντι στη Ρωσία αποδεικνύει κάτι κρίσιμο: η αδιαλλαξία δεν αρκεί όταν η εκτελεστική εξουσία συναντά αντιστάσεις και όταν οι γεωπολιτικοί παίκτες μετατρέπουν τις κυρώσεις σε δικό τους στρατηγικό πλεονέκτημα.
Η εικόνα είναι σαφής: η επιβολή θέλησης από τον Λευκό Οίκο δεν εξασφαλίζεται απλώς με δηλώσεις ή νομοθετικά κείμενα. Στην πράξη, η αδυναμία να ελέγξει πλήρως τις συνέπειες των μέτρων εκθέτει τον Trump και δείχνει πόσο εύθραυστη είναι η εξωτερική του πολιτική, ενώ η Ρωσία παραμένει ψύχραιμη και υπολογιστική, εκμεταλλευόμενη κάθε αδυναμία της αμερικανικής πλευράς.