Ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ, ενόψει ενδεχόμενης επανεκλογής, ανεβάζει τους τόνους απέναντι στο Πεκίνο. Αυτή η αναζωπύρωση της σύγκρουσης, με αιχμή του δόρατος την αύξηση δασμών έως και 125% στα κινεζικά προϊόντα, δεν είναι απλώς μια ακόμη τακτική πίεσης — είναι ένα ξεκάθαρο πολιτικό και οικονομικό μήνυμα.
Ο Τραμπ αντιμετωπίζει τη σχέση ΗΠΑ-Κίνας όχι ως μια απλή εμπορική συναλλαγή, αλλά ως μάχη για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Αντιμετωπίζει την Κίνα όχι μόνο ως εμπορικό ανταγωνιστή, αλλά και ως απειλή για το ίδιο το αμερικανικό οικονομικό μοντέλο. Το σχέδιο «Made in China 2025», με στόχο την παγκόσμια κυριαρχία στους τομείς της μεταποίησης και της τεχνολογίας, εντείνει την ένταση.
Η σύγκρουση, όμως, έχει βαθύτερες ρίζες. Από την εποχή της πρώτης του θητείας, ο Τραμπ επιχειρεί να ανατρέψει το κατεστημένο των τελευταίων δεκαετιών, όπου η Κίνα αναδείχθηκε ως το «εργοστάσιο του κόσμου», υποστηριζόμενη από τις παγκόσμιες αγορές και πολυεθνικές εταιρείες. Οι δασμοί αποτελούν γι’ αυτόν όχι απλώς ένα εργαλείο πίεσης, αλλά ένα στρατηγικό όπλο για τη μεταμόρφωση της αμερικανικής οικονομίας και την αναθέρμανση της εσωτερικής παραγωγής.
Ωστόσο, τα ερωτήματα είναι κρίσιμα:
Θα δεχτεί η Κίνα να διαπραγματευτεί και, αν ναι, πόσο μακριά θα πάει σε παραχωρήσεις;
Μπορεί η Αμερική να ανακτήσει το χαμένο έδαφος χωρίς να διαταράξει περαιτέρω την παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα;
Ταυτόχρονα, τίθεται και το πιο φιλοσοφικό ερώτημα: Πιστεύει πλέον η Αμερική στο ελεύθερο εμπόριο ή περνάμε σε μια νέα εποχή προστατευτισμού;
Ο εμπορικός πόλεμος δεν αφορά πια μόνο νούμερα και ποσοστά. Αφορά ιδεολογίες, παγκόσμια στρατηγική και την ίδια τη μορφή του κόσμου που θα αναδυθεί τις επόμενες δεκαετίες.