Στο επίκεντρο των διεθνών σχέσεων βρέθηκαν και πάλι οι δηλώσεις της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρίας Ζαχάροβα, προκαλώντας άμεση απάντηση από την Αθήνα. Η ελληνική πλευρά τόνισε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 παραμένει ανοιχτή πληγή για τον

Στο επίκεντρο των διεθνών σχέσεων βρέθηκαν και πάλι οι δηλώσεις της εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρίας Ζαχάροβα, προκαλώντας άμεση απάντηση από την Αθήνα. Η ελληνική πλευρά τόνισε ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 παραμένει ανοιχτή πληγή για τον
Οι πρόσφατες δηλώσεις της Μαρίας Ζαχάροβα, εκπροσώπου του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, έχουν ιδιαίτερη σημασία, καθώς αναδεικνύουν κρίσιμα ζητήματα διεθνούς δικαίου και ιστορικής μνήμης

Η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, δεν μάσησε τα λόγια της. Κατηγόρησε τη Δύση ότι παραβιάζει τις αρχές της Συμφωνίας του Ελσίνκι, . Αναφέρθηκε σε ιστορικά παραδείγματα-φωτιά: η εμπλοκή της χούντας στην Κύπρο το 1974, οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας το 1999, η αναγνώριση του Κοσόβου το 2008 και το «στημένο πραξικόπημα» στην Ουκρανία το 2014. Σύμφωνα με τη Ζαχάροβα, η Δύση δεν τηρεί τους κανόνες που απαιτεί από άλλους – και το δείχνει με κάθε ευκαιρία.

Οι πρόσφατες δηλώσεις της Μαρίας Ζαχάροβα, εκπροσώπου του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, έχουν ιδιαίτερη σημασία, καθώς αναδεικνύουν κρίσιμα ζητήματα διεθνούς δικαίου και ιστορικής μνήμης. Η Ρωσίδα αξιωματούχος επικαλέστηκε γεγονότα όπως την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ το 1999, την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου το 2008 και το πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014, θέτοντας επί τάπητος τις παραβιάσεις των αρχών της Συμφωνίας του Ελσίνκι από χώρες-μέλη του ΟΑΣΕ.

Η Αθήνα αντέδρασε άμεσα, επισημαίνοντας ότι η τουρκική εισβολή παραμένει κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, ενώ η διαφορά με τη Βόρεια Μακεδονία επιλύθηκε ειρηνικά και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ωστόσο, η αξία των δηλώσεων Ζαχάροβα δεν περιορίζεται στην αμφισβήτηση: λειτουργούν ως υπενθύμιση της διεθνούς ευθύνης και της ανάγκης σεβασμού της κυριαρχίας των κρατών.

Με την αναφορά σε ιστορικά και επίκαιρα γεγονότα, η Ζαχάροβα φέρνει ξανά στο προσκήνιο την αναγκαιότητα της εφαρμογής των διεθνών κανόνων, ενώ παράλληλα θέτει προκλήσεις για τον διάλογο μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Η ελληνική αντίδραση, υπενθυμίζοντας τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις διεθνείς δεσμεύσεις, υπογραμμίζει τη σημασία του διεθνούς πλαισίου για τη διασφάλιση της ειρήνης και της νομιμότητας.

Σε αυτή την ένταση, οι δηλώσεις Ζαχάροβα αποκτούν διπλό βάρος: όχι μόνο σχολιάζουν την ιστορική πραγματικότητα, αλλά λειτουργούν και ως καταλύτης για την ενεργοποίηση της διεθνούς κοινότητας, υπενθυμίζοντας ότι η τήρηση των διεθνών κανόνων δεν είναι διαπραγματεύσιμη αλλά θεμέλιο για την ειρήνη και τη σταθερότητα.