Η τραγικοκωμική πλευρά της πολιτικής συχνά ξεπερνά κάθε φαντασία. Μόλις λίγες μέρες μετά το μακελειό στα Βορίζια Ηρακλείου, όπου δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τραυματίστηκαν σε οικογενειακή βεντέτα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, ανακοίνωσε με ανάρτησή του στα social media πρωτοβουλίες κατά της βίας στην Κρήτη. «Η Κρήτη δεν είναι η βία, τα πιστόλια και οι άγραφοι νόμοι», τόνισε, επικαλούμενος τον πολιτισμό, τη φιλοξενία και τη λεβεντιά του νησιού.
Μόνο που η ιστορία κάνει το περιστατικό να μοιάζει τραγικά ειρωνικό. Το 2007, σε βίντεο της ΠΑΣΠ Ξάνθης, ο ίδιος Ανδρουλάκης εμφανίζεται να σηκώνει όπλο σε κλειστό χώρο, πιθανόν σε εκδήλωση ή γλέντι της φοιτητικής οργάνωσης. Η άνεση με την οποία κρατάει το όπλο δείχνει εμπειρία — κάτι που δεν εκπλήσσει, αφού Κρητικός θα είχε ίσως ρίξει τις δικές του «μπαλωθιές» σε γάμους και βαφτίσια.
Η αντίθεση είναι εμφανής και κωμικοτραγική: ο ίδιος που σήμερα καλεί σε περιορισμό της οπλοκατοχής και σε σεβασμό των νόμων, υπήρξε κάποτε μέρος μιας πρακτικής που σήμερα καταδικάζει. Και η ερώτηση αναπόφευκτη: μήπως θα έπρεπε να προσέξει λίγο περισσότερο, όταν αναλαμβάνει τόσο σοβαρές πρωτοβουλίες, ιδιαίτερα όταν το αίμα στην Κρήτη είναι ακόμα νωπό;
Η υπόθεση δεν είναι μοναδική στο πολιτικό σκηνικό· θυμίζει παρόμοιες εικόνες με άλλους πολιτικούς που «ξεχνούν» τα παλιά τους καμώματα. Όμως η τραγελαφική ειρωνεία παραμένει: η Κρήτη, τόπος ιστορίας και λεβεντιάς, βρίσκεται μπροστά σε ηγεσίες που άλλοτε κρατούσαν όπλα στα πάρτι και σήμερα καλούν σε περιορισμό της οπλοκατοχής. Η πραγματικότητα και η εικόνα, που ξετυλίγεται μέσα από τα βίντεο και τις φωτογραφίες του παρελθόντος, καθιστά την πρωτοβουλία του Ανδρουλάκη μια υπόθεση που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ή να ξεχάσει.