Στην καρδιά της Αθήνας, εκεί όπου οι πέτρες ακόμη θυμούνται τα βήματα του ’73, κύλησε σήμερα ένα ανθρώπινο ποτάμι. Φοιτητές, αγωνιστές των παλιών καιρών, δάσκαλοι, συλλογικότητες και απλοί πολίτες ένωσαν τις φωνές τους για την 52η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου — μια τελετή τιμής, αλλά και υπόμνηση πως η Δημοκρατία θέλει φροντίδα, αντοχή, και καθαρή ματιά.
Μπροστάρη, όπως πάντα, η αιματοβαμμένη σημαία. Το πανί που είδε θυσίες και στάθηκε μάρτυρας μιας εποχής σκοτεινής, μα και γενναίας. Η πομπή ξεκίνησε από την πλατεία Κλαυθμώνος λίγο μετά τις 17:00, με τα φοιτητικά μπλοκ να κρατούν ρυθμό και πυγμή, ενώ το ΚΚΕ ξεκινούσε από την Ομόνοια, ακολουθώντας με το δικό του καθαρό βηματισμό.
Καθώς η πορεία έφθανε στην αμερικανική πρεσβεία, οι γραμμές περιφρούρησης στάθηκαν σαν ακοίμητοι φρουροί μπροστά από τις αστυνομικές δυνάμεις, και τα συνθήματα υψώθηκαν με την παλαιά εκείνη ένταση που κουβαλά μνήμη και ευθύνη. Η μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ ολοκλήρωσε την πορεία λίγο μετά τις 19:30, με τον Δημήτρη Κουτσούμπα επικεφαλής και ένα μακρύ πανό να απλώνεται μπροστά από την πρεσβεία σαν υπόσχεση συνέχειας.
Νωρίτερα, η νεολαία της ΠΑΣΠ είχε μεταφέρει την ιστορική σημαία, κάνοντας στάση στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, στρώνοντας κόκκινα γαρύφαλλα μπροστά από τη Λέσχη Αξιωματικών και, φτάνοντας στην πρεσβεία, σιώπησε για ένα λεπτό πριν υψώσει τον εθνικό ύμνο — μια στιγμή που θύμισε πως τα σύμβολα αποκτούν ζωή μόνο όταν τα κρατούν χέρια νέων.
Η παρουσία της Αστυνομίας ήταν έντονη, με δυνάμεις να παρακολουθούν διακριτικά τη διαδρομή, αποτρέποντας τυχόν εντάσεις. Κατά τη διάρκεια των ελέγχων γύρω από το Πολυτεχνείο έγιναν 43 προσαγωγές, από τις οποίες οι 11 κατέληξαν σε συλλήψεις.
Μια ακόμη επέτειος πέρασε, μα η ουσία μένει· το Πολυτεχνείο δεν είναι παρελθόν κλειστό, είναι ρίζα που θυμίζει πως η ελευθερία γράφεται με κόστος και διατηρείται με ευθύνη. Και σήμερα, ο κόσμος που πλημμύρισε τους δρόμους έδειξε πως αυτό το χρέος δεν το ξεχνά.