Α, τι ωραία μέρα για… ιστορική αυτοεπιβεβαίωση!
Η ΟΝΝΕΔ γιόρτασε τα 51 χρόνια της Νέας Δημοκρατίας και, όπως κάθε καλή γαλάζια επέτειος που σέβεται τον εαυτό της, γέμισε με φράσεις μεγαλοπρεπείς, αυτοθαυμασμό και εθνικές κορώνες. Γιατί, βεβαίως, «η Νέα Δημοκρατία ήταν πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας» — όπως μας υπενθύμισαν όλοι οι ομιλητές, λες και το αμφισβητούσε κανείς (εκτός ίσως από την ίδια την Ιστορία).
Ο Κωστής Χατζηδάκης, με στόμφο ηγέτη που μόλις απελευθέρωσε το έθνος από τον ζυγό της… γραφειοκρατίας, δήλωσε ότι η ΝΔ «είναι το κόμμα που δεν κορόιδεψε τους πολίτες». Ναι, γιατί προφανώς το να λες «μείωση φόρων» και να φέρνεις έκτακτη εισφορά είναι ειλικρίνεια made in Greece.
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, από την πλευρά του, θύμισε ότι η ΝΔ είναι «κόμμα που πολλαπλασιάζει και δεν διαιρεί». Προφανώς, αναφερόταν στους λογαριασμούς ρεύματος και όχι στους μισθούς, γιατί εκεί όντως το πολλαπλασιαστικό ταλέντο της κυβέρνησης είναι αξεπέραστο.
Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείψει ο Άδωνις Γεωργιάδης – ο πάντα εύθυμος θεματοφύλακας του «γαλάζιου πολιτισμού» – που μας διαβεβαίωσε ότι η ΝΔ «είναι η παράταξη που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη». Σωστά· γιατί αλλιώς, χωρίς τον Άδωνι, θα μας είχε καταπιεί η Μαύρη Θάλασσα και θα πληρώναμε με κουπόνια αντί για ευρώ.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, από τη μεριά του, κάλεσε τη νεολαία σε «συστράτευση» για τη μεγάλη μάχη των επόμενων εκλογών. Όχι για να σωθεί η χώρα – αυτή υποτίθεται σώθηκε ήδη αρκετές φορές – αλλά για να σωθεί το αφήγημα: ότι όλα πάνε τέλεια και όποιος δεν το βλέπει, μάλλον δεν αγαπά την πατρίδα.
Η αίθουσα γέμισε με νεολαίους, χαμόγελα, χειροκροτήματα και φράσεις όπως «είστε το καλύτερο κομμάτι της Ελλάδας». Κι αν αναρωτιέστε ποιο είναι το χειρότερο, ρωτήστε τους 40ρηδες που ζουν ακόμα με τους γονείς τους, ή τους νέους που έφυγαν στο εξωτερικό γιατί το «όνειρο της ΟΝΝΕΔ» δεν είχε… ασφάλιση.
Και έτσι, ανάμεσα σε πανηγυρισμούς, συνθήματα και φουτουριστικές υποσχέσεις για το 2030, η Νέα Δημοκρατία ξαναδήλωσε πίστη στο ιερό της δόγμα:
Η Ελλάδα πάει μπροστά — αρκεί να μη ρωτήσεις ποιον αφήνει πίσω.