Η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η Ελλάδα αποτελεί τη φυσική πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG στην Ευρώπη δεν είναι απλώς μια ενεργειακή τοποθέτηση — είναι μια σαφής γεωπολιτική τομή που μετατοπίζει το κέντρο βάρους της ΝΑ Ευρώπης και στέλνει ανησυχητικά μηνύματα προς τη Μόσχα.
Η Αλεξανδρούπολη, η Ρεβυθούσα και ο Κάθετος Ενεργειακός Διάδρομος μετατρέπουν τη χώρα μας σε κύριο διάδρομο απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, κόβοντας μια ιστορική γραμμή εξάρτησης που η Ρωσία είχε οικοδομήσει επί δεκαετίες μέσω αγωγών και επιρροής. Το μήνυμα είναι καθαρό: η Ελλάδα δεν αποτελεί πια τον παθητικό κρίκο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αλλά τον ενεργό στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή.
Αυτή η επιλογή, ωστόσο, δεν μένει χωρίς συνέπειες. Η Ρωσία βλέπει να περιορίζεται η ενεργειακή και πολιτική της εμβέλεια στα Βαλκάνια, σε μια περίοδο που οι αγορές ενέργειας αποτελούν όπλο και όχι απλό οικονομικό εργαλείο. Η αντίδραση της Μόσχας, αν και μέχρι στιγμής περιορίζεται σε ρητορικό επίπεδο, δεν αποκλείεται να μεταφραστεί σε προσπάθειες αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή ή σε νέα ενεργειακά αντίμετρα.
Η Ελλάδα, από την πλευρά της, επιχειρεί να θωρακίσει τον ρόλο της μέσα από ισχυρές συμμαχίες με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ε.Ε., επιδιώκοντας να μετατρέψει τη γεωγραφική της θέση σε πολιτικό και οικονομικό πλεονέκτημα.
Στο νέο αυτό γεωπολιτικό τοπίο, η χώρα δεν παίζει απλώς ρόλο διαμετακομιστή ενέργειας — παίζει ρόλο παράγοντα ισορροπίας. Έναν ρόλο που απαιτεί ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και επίγνωση ότι κάθε ενεργειακός χάρτης είναι και χάρτης ισχύος.