Η παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου των ΕΛΤΑ, Γρηγόρη Σκλήκα, και το ντόμινο αντιδράσεων που προκάλεσε σε όλη τη χώρα, από τον Άλιμο μέχρι την Κοζάνη, προμηνύουν μια υπόθεση που δύσκολα θα κοπάσει γρήγορα. Το σχέδιο “εξυγίανσης” των Ελληνικών Ταχυδρομείων, με το σφράγισμα 204 καταστημάτων, απειλεί να μετατραπεί σε πολιτική καταιγίδα για την κυβέρνηση.
Ο Μάριος Τέμπος αναλαμβάνει μεταβατικά τα ηνία ενός οργανισμού που εδώ και χρόνια αποτελεί ζωντανό κομμάτι της καθημερινότητας, ειδικά της επαρχίας — εκεί όπου ο ταχυδρόμος δεν είναι απλώς υπάλληλος, αλλά κρίκος κοινωνικής συνοχής. Οι εικόνες ηλικιωμένων να περιμένουν γράμματα, συντάξεις και λογαριασμούς σε κλειστά υποκαταστήματα προκαλούν οργή, αλλά και φόβο: μήπως αυτό είναι το πρώτο βήμα μιας πιο βαθιάς ιδιωτικοποίησης;
Το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει ότι η αναδιάρθρωση θα προχωρήσει, “με διάλογο και κοινωνική διαβούλευση”. Όμως πίσω από τη νηφάλια ρητορική, διαφαίνεται ένταση. Η παραίτηση Σκλήκα, οι εσωκομματικές γκρίνιες και η ομολογία ότι “αν δεν προχωρήσει το σχέδιο, δεν θα υπάρχουν χρήματα για μισθούς”, δείχνουν έναν οργανισμό στα όρια της κατάρρευσης.
Η αντιπολίτευση, από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έως το ΚΚΕ και την Ελληνική Λύση, βάζει στο στόχαστρο προσωπικά τον πρωθυπουργό. “Δεν παραιτήθηκε ο υπεύθυνος της απόφασης, αλλά αυτός που την εκτέλεσε”, τονίζουν, κάνοντας λόγο για προσπάθεια αποφυγής λογοδοσίας. Η πίεση εντός και εκτός Βουλής αυξάνεται — κι αυτό σημαίνει πως το ζήτημα των ΕΛΤΑ ίσως ανοίξει ευρύτερο πολιτικό μέτωπο.
Η επόμενη φάση της υπόθεσης θα είναι κρίσιμη: αν οι αντιδράσεις ενταθούν, η κυβέρνηση θα βρεθεί ενώπιον ενός διλήμματος. Ή θα επιμείνει στο σχέδιο εξυγίανσης, ρισκάροντας να φανεί αναίσθητη απέναντι στην κοινωνία, ή θα αναδιπλωθεί, δίνοντας το μήνυμα πως υποχωρεί κάτω από πίεση.
Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα των ΕΛΤΑ δεν είναι πια μόνο διοικητικό. Είναι πολιτικό, κοινωνικό και βαθιά συμβολικό. Γιατί, όπως έλεγαν παλιά στα χωριά, “αν σταματήσει να περνάει ο ταχυδρόμος, παύει να χτυπάει η καρδιά του τόπου”.