Στον Πειραιά, εκεί όπου για δεκαετίες χτυπά η καρδιά της ελληνικής ναυτιλίας, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο που δεν περνά απαρατήρητο ούτε στο εσωτερικό ούτε στο διεθνές σκηνικό. Η πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Κίμπερλι Γκίλφοϊλ, ανακηρύχθηκε επίτιμη πρόεδρος του Propeller Club Πειραιά, σε μια κίνηση που πολλοί ήδη ερμηνεύουν ως «δωράκι» προς την Ουάσιγκτον – μια χειρονομία με πολιτικό βάρος που θυμίζει τις παλιές εποχές, όταν οι μεγάλες δυνάμεις είχαν ανοιχτές πόρτες στα ελληνικά λιμάνια.
Η ίδια, σε ανάρτησή της, μίλησε για «σπουδαία πράγματα» που θα γίνουν από κοινού με τον ελληνικό ναυτιλιακό κόσμο. Ευγενικά λόγια, καλοδουλεμένα, που όμως δεν κρύβουν ότι η Αμερική εδραιώνει σταθερά την επιρροή της στη ναυτιλιακή ραχοκοκαλιά της χώρας. Και κάθε φορά που οι Αμερικανοί πατούν πιο βαθιά σε αυτόν τον χώρο, κάπου μακριά, στο Πεκίνο, χτυπούν καμπανάκια – διόλου τυχαία, λοιπόν, η ορατή ενόχληση της Κίνας, που βλέπει μία-μία τις εστίες επιρροής της να συρρικνώνονται.
Η Γκίλφοϊλ δεν έμεινε μόνο στο Propeller Club. Το ίδιο βράδυ συμμετείχε και σε δείπνο με το Αμερικανοελληνικό Εμπορικό Επιμελητήριο, επιβεβαιώνοντας ότι η αμερικανική διπλωματία παίζει σε διπλό ταμπλό: εμπορικοί δεσμοί, ναυτιλία, ενεργειακά, όλα στο ίδιο τραπέζι. Με λόγια σταράτα δήλωσε πως κορυφαία της προτεραιότητα είναι η ενίσχυση των εμπορικών συμφωνιών ανάμεσα στις δύο χώρες – υποσχέσεις που μοιάζουν με γέφυρες αλλά συχνά φέρνουν δεσμεύσεις.
Στην πλάτη των προσεκτικά διατυπωμένων δηλώσεων, όμως, φαίνεται ξεκάθαρα η στροφή: Η Ελλάδα ανοίγει διαρκώς χώρο στους Αμερικανούς, την ώρα που η κινεζική πλευρά παρακολουθεί οργισμένη, νιώθοντας ότι ο Πειραιάς –το μεγάλο της στοίχημα μέσω της COSCO– χάνει σταδιακά τον μονοπωλιακό του χαρακτήρα.
Έτσι ξεκινά ένας νέος κύκλος. Με τιμές, τίτλους και προεδρίες, εύκολα χαρίζονται συμβολισμοί που βαραίνουν πολύ περισσότερο από όσο ομολογείται. Και όπως μας διδάσκει η ιστορία, κάθε «δώρο» στις μεγάλες δυνάμεις έχει κόστος – και η Ελλάδα πάντα το πληρώνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Σήμερα, η Γκίλφοϊλ χαμογελά· αύριο, θα φανεί πόσο βαθιά φτάνουν οι σκιές αυτής της τιμητικής διάκρισης